END

END staat voor European National Day. Elke regio heeft zo zijn eigen culturele dag elke twee jaar. De verschillende Cultural Days zijn:
- END: European National Day
- MAAD: Middle eastern Asian Australian Day
- AND: African National Day
- NAD: North American Day
- CLAD: Caribean Latin American Day

END was de eerste Cultural day dit jaar. Alle Europeanen en een goede tiental guests staken een show in elkaar, een dinner en een aantal Europese spellen. We zijn twee maand geleden begonnen met leiders aan te duiden en ideeën voor skits op te brengen. In het begin leek het allemaal nogal traag te gaan, maar al snel maakten we grote vorderingen en twee weken geleden was de hele show zo goed als af. We hebben er allemaal heel veel werk ingestoken. De laatste week hadden we elke avond repetitie waarvan we maar een keer voor middernacht klaar waren. Mijn skits waren Opening Ceremony: alle vertegenwoordigde Europese landen kwamen naar voor en zeiden 'Welcome to European National Day' in hun eigen taal, Fashion Show (spreekt voor zichzelf wat dat was), Fusion Dance: een opeenvolging van korte stukjes folkdans (waaronder 't Smidje van Laïs), Aristocracy: de Europese aristocratie speelt een gokspelletje met kaarten die kolonies voorstellen, een heel grappige, maar tamelijk provocerende skit aangezien op het einde Tari van Engeland die zwart is optrad als slaaf en Jumpstyle: ik was eigenlijk niet in deze dans, maar gisteren was Flora van Oostenrijk ziek en ze vroegen of ik haar wou vervangen.

De dag van END moesten alle Europeanen om 12u in de cafetaria zijn. Twintig mensen waren kelners en kregen informatie over hoe het diner die avond zou verlopen en de rest van ons hielp in de keuken. Op het menu stond:
voorgerecht: griekse sla en een toast met gerookte zalm
hoofdgerecht: chicken piripiri (Portugal), Stroganof, Ratatouille, Zweedse gehaktballen en spaghetti carbonara
nagerecht: tiramisu en apfelstrudel
Tijdens het diner speelde Tina van Duitsland muziek op de vleugelpiano. De keuken was hektisch, maar alles verliep nagenoeg perfect. Om tien na zeven waren alle 'gasten' buiten en om kwart na zeven moest we in de green room van het auditorium zijn omdat de show om acht uur begon. We hadden al verschillende perfecte run throughs gehad, maar een publiek in de zaal maakt het zoveel aangenamer om op te treden. Soms leek het of het opgezet spel was, bij elke grap die we in de show gestoken hadden trilde de zaal van het lachen. Het deed enorm veel deugd om te zien dat je werk de moeite waard was. Achteraf kregen we niets dan positieve comentaar en alle Europeanen waren in extase. Om 11u30 was er White Sensation, een feest met dress code all white en Europese techno. Ik had heel erg naar dat feestje uitgekeken, maar eens daar aangekomen had ik andere dingen aan mijn hoofd, was ik doodop en de muziek viel verschrikkelijk tegen. Uiteindelijk was ik daar om half een al weer weg. Hoewel dit een beetje een tegenvaller was, bleef mijn euforie van de geslaagde show nog lang hangen. Ik kan niet wachten om MAAD over 3 weken te zien!