Zoals ik in mijn vorige blogberichtje gepost heb, was het gisteravond buddy dance.
Het was nogal stressy omdat ik tot 8u 's avonds rozen en chocolade moest verkopen om onze trip naar Mexico nu woensdag te financieren. Om kwart na acht was ik eindelijk in mijn kamer. Ik ben meteen begonnen met opruimen, omdat ik niet wou datmijn buddy me in een rommelige kamer kwam oppikken. Dat duurde een half uur omdat er constant mensen in mijn kamer stonden om hun cadeautjes voor hun buddies kwamen tonen of half in paniek om een jurk kwamen bedelen. Ik leende een van mijn kleedjes uit aan mijn roomie, zette de massa Aziaten uit mijn kamer, nam een douche en begon me klaar te maken. Toen ik uit de douche kwam , lag er een roos en een briefje van mijn buddy op mijn bureau. Ik was zo blij, want ik had nog geen nieuws gehad daarvoor. Uit wat mensen me verteld hadden, wist ik dat hij grappig, europees en hoogst waarschijnlijk homo was, maar ik had geen idee wie het kon zijn. Ik wist ook dat ik zijn eerste, tweede EN derde keus wss, maar dat maakte me eigenlijk alleen maar ongerust, want ik was bang dat het een engerd zou zijn. Vanaf tien uur konden de buddies op je deur komen kloppen. Minstens vijf keer was het vals alarm, Vicky van Uganda vroeg om vijf na tien of ik haar make-up wou doen, Iris van Nederland kwam even later vragen of ik pinnen had om je jurk op te houden, mijn roomies beste vriendin kwam langs enzovoort.
Tot er plots weer iemand op mijn deur klopte. Met een bang hart opende ik mijn deur en ... omg, ik was zo blij, Naqeeb stond voor in de gang. Naqeeb is een tweedejaars van Engeland. Ik heb hem leren kennen tijdens de openingceremonie en hij is een schat. Hij was een van de mensen dat ik het liefste wou als buddy, dus ik kon niet blijer zijn dan dat. Hij gaf me een teddybeer en chocolade en was heel blij met mijn masker.
Arm in arm gingen we op weg naar het feestje. Daar aangekomen lieten we eerst onze foto nemen voor we naar binnen gingen. Iedereen zag er prachtig uit en sommige mensen hadden een specialleke gedaan. Ahmad van USA-Egypte bijvoorbeeld, kwam naar het feest in niets dan een vlinderdas, boxershorts en NIKE's. Er waren een paar pass-downs (voorwerpen of acts die van een tweedejaars op een eerstejaars overgegeven worden) zoals een liedje over campusleven en een volledige (!) stripact. Daar zijn we tot een uur of 1 gebleven, en dan hebben we in de lobby gebabbeld en elkaar beter leren kennen. Het doel van een buddyrelatie is zo'n beetje een grote broer of zus te hebben, en ik heb echt het gevoel dat we superbuddies gaan zijn.
Tot 3uur zaten we in Kozzy dayroom.
Ik heb een ongelooflijke buddy en hoop dat we echt goede vrienden gaan worden.
zaterdag 26 september 2009
vrijdag 25 september 2009
Stained Glass
Morgenavond is het buddydance. Dat is een feest waarbij een tweedejaar een eerstejaar kiest als buddy. Dit is zoiets als een grote zus of broer. De eerstejaars weten niet wie hun buddy is tot die op hun deur komt kloppen. Je wordt verondersteld je buddy een cadeautje te geven. Je kan natuurlijk iets kopen, maar een zelfgemaakt geschenkje is toch altijd leuker.
Ik wou iets maken in Stained Glass (glas in lood), maar wist niet goed wat. Tot ik op facebook zag dat het thema 'masquerade' is. Ik heb vandaag twee uur aan mijn masker gewerkt, me een degelijk aantal keer verbrand en een hele plaat zwart glas gebroken, maar mijn masker is af en ik ben er trots op! Ik kan niet wachten tot morgen om mijn buddy zijn masker te geven =D
Ik wou iets maken in Stained Glass (glas in lood), maar wist niet goed wat. Tot ik op facebook zag dat het thema 'masquerade' is. Ik heb vandaag twee uur aan mijn masker gewerkt, me een degelijk aantal keer verbrand en een hele plaat zwart glas gebroken, maar mijn masker is af en ik ben er trots op! Ik kan niet wachten tot morgen om mijn buddy zijn masker te geven =D
woensdag 23 september 2009
Brave New World
Dit is niet echt een lang blogbericht, maar eerder een opmerking.
Voor de les Engels hebben we het boek 'Brave New World' van Huxley gelezen.
Het moest uit zijn tegen vandaag en in de les hebben we een discussie gehad.
Wat me hier opvalt is dat, zelfs onder niet-engelstaligen, de discussies hier veel dieper en kritischer zijn.
Hier praten we over dingen waarvoor je in België waarschijnlijk een opmerking in de trend van "Ja, kunnen we bij het verhaal blijven, alsjeblieft?!" zou krijgen. Zo hadden we het bijvoorbeeld over hoe het feit dat het personage op het einde zelfmoord pleegt het onmogelijke ontsnappen aan de maatschappij en de verleiding van beschaving symboliseert.
Ik wil niet kritisch zijn over de lessen terug in België, maar daar hadden we er misschien 1 zinnetje aan gehangen, terwijl hier iedereen zijn eigen mening en bedenkingen kan geven. Niemand zal je bekritiseren als je een andere mening hebt, of zelfs het compleet tegenovergestelde denkt.
Dit is zo'n verandering, en het is even gewoon worden, maar ik besef wel dat dit een van de -voor mij- beste aspecten van UWC is: Het in staat zijn om je volledige persoonlijkheid, inclusief alle rariteiten of ongewone kanten, te tonen zonder veroordeeld te worden voor het 'niet in het plaatje passen'
Voor de les Engels hebben we het boek 'Brave New World' van Huxley gelezen.
Het moest uit zijn tegen vandaag en in de les hebben we een discussie gehad.
Wat me hier opvalt is dat, zelfs onder niet-engelstaligen, de discussies hier veel dieper en kritischer zijn.
Hier praten we over dingen waarvoor je in België waarschijnlijk een opmerking in de trend van "Ja, kunnen we bij het verhaal blijven, alsjeblieft?!" zou krijgen. Zo hadden we het bijvoorbeeld over hoe het feit dat het personage op het einde zelfmoord pleegt het onmogelijke ontsnappen aan de maatschappij en de verleiding van beschaving symboliseert.
Ik wil niet kritisch zijn over de lessen terug in België, maar daar hadden we er misschien 1 zinnetje aan gehangen, terwijl hier iedereen zijn eigen mening en bedenkingen kan geven. Niemand zal je bekritiseren als je een andere mening hebt, of zelfs het compleet tegenovergestelde denkt.
Dit is zo'n verandering, en het is even gewoon worden, maar ik besef wel dat dit een van de -voor mij- beste aspecten van UWC is: Het in staat zijn om je volledige persoonlijkheid, inclusief alle rariteiten of ongewone kanten, te tonen zonder veroordeeld te worden voor het 'niet in het plaatje passen'
maandag 21 september 2009
Plaza Hotel
Zaterdag vroegen een paar vrienden van me of ik mee zou naar Las Vegas die avond. Ze gingen uit eten voor de verjaardag van Kara (Canada) en Arjan (Duitsland). Ik had eigenlijk niet zo veel zin, maar dacht dat het gewoon een klein etentje was, dus besloot toch mee te gaan. Om half 6 stormden Max en Arjan in mijn kamer om te zeggen dat ik me moest aankleden en dat het heel fancy moest zijn, waarna ze al roepend en lachend weg zijn gelopen om zich klaar te maken.
Ik wist niet zeker wat te verwachten toen ik een uur later bij de bus aankwam en iedereen er op zijn best uitzag. We gingen blijkbaar naar het Plaza Hotel, het chicste restaurant in Las Vegas, en ook het enige excuus dat je kan gebruiken om je op te kleden als je naar Las Vegas gaat, want anders zijn er alleen maar steakhuizen en fastfood restaurants.
Toen we daar aankwamen zag het er allemaal heel classy uit en ik kreeg een beetje hoop dat ik misschien voor 1 avond aan het cafetariaeten zou kunnen ontsnappen. We hadden een tafel gereserveerd (jaja, het was echt zoals in de films of zo) en bestelden ons eten. Ik vroeg Chicken Picatta en verheugde me op deftige kip en lekkere pasta. Maar mijn hoop werd al wat minder toen de 'hapjes' kwamen: taco's (dezelfde als in de cafetaria!!) in een plastieken mandje. Ik was dan ook niet meer zo verrast (maar wel teleurgesteld) dat, toen ik mijn kip kreeg, die -zoals alles hier- gefrituurd was.
Goed, het eten was dan wel niet veel beter dan dat in de cafetaria, maar we hebben ons zotgoed geamuseerd. Eerst was er Kara die een -nogal emotionele- speech gaf over hoe blij ze was dat iedereen gekomen was en dat we al zo close waren. Dan begon het doorgeven van eten, lachen, babbelen en natuurlijk 'Happy Birthday' in het Engels, Italiaans, Duits... Er is, eerlijk waar, niets grappiger en levendiger dan een bende uwc-ers van over heel de wereld in een restaurant in the middle of nowhere in Amerika. Om 8u45 moesten we buiten staan voor de bus, en je wil niet te laat zijn of je moet security bellen en 5 dollar betalen om je te komen oppikken. Dus wij stonden braaf te wachten toen, na een kwartier, bleek dat ze ons vergeten waren, wat bijna ongelooflijk is als je in rekening neemt dat wij met 14 waren en ongeveer de helft van de mensen waren die naar 't stad gegaan waren. Maar goed.
Security gebeld om te zeggen dat we buiten stonden en dan terug naar binnen gegaan. Er was een trouwfeest aan de gang en wij zijn als zotten gaan dansen voor de deur, want security -ja die is hier overal- wou ons niet binnen laten. Nadat we tot de conclusie gekomen waren dat iedereen in de zaal ons aankeek alsof we gek waren, zijn we maar naar de inkomhal gegaan waar de helft van ons in fancy zetels is geploft, een deel is beginnen walsen(!) en de Amerikanen al roepend voor de tv gingen zitten omdat er een rugbymatch opstond.
Tegen de tijd dat de bus er eindelijk aankwam moet de meerderheid van de gasten gedacht hebben dat we dronken waren, maar wij hebben de tijd van ons leven gehad. Op de bus zelf hebben we zo ongeveer alle liedjes die je je kunt indenken gezongen. Terug op campus was iedereen kapot, maar dit doen we zowiezo nog eens!
Ik wist niet zeker wat te verwachten toen ik een uur later bij de bus aankwam en iedereen er op zijn best uitzag. We gingen blijkbaar naar het Plaza Hotel, het chicste restaurant in Las Vegas, en ook het enige excuus dat je kan gebruiken om je op te kleden als je naar Las Vegas gaat, want anders zijn er alleen maar steakhuizen en fastfood restaurants.
Toen we daar aankwamen zag het er allemaal heel classy uit en ik kreeg een beetje hoop dat ik misschien voor 1 avond aan het cafetariaeten zou kunnen ontsnappen. We hadden een tafel gereserveerd (jaja, het was echt zoals in de films of zo) en bestelden ons eten. Ik vroeg Chicken Picatta en verheugde me op deftige kip en lekkere pasta. Maar mijn hoop werd al wat minder toen de 'hapjes' kwamen: taco's (dezelfde als in de cafetaria!!) in een plastieken mandje. Ik was dan ook niet meer zo verrast (maar wel teleurgesteld) dat, toen ik mijn kip kreeg, die -zoals alles hier- gefrituurd was.
Goed, het eten was dan wel niet veel beter dan dat in de cafetaria, maar we hebben ons zotgoed geamuseerd. Eerst was er Kara die een -nogal emotionele- speech gaf over hoe blij ze was dat iedereen gekomen was en dat we al zo close waren. Dan begon het doorgeven van eten, lachen, babbelen en natuurlijk 'Happy Birthday' in het Engels, Italiaans, Duits... Er is, eerlijk waar, niets grappiger en levendiger dan een bende uwc-ers van over heel de wereld in een restaurant in the middle of nowhere in Amerika. Om 8u45 moesten we buiten staan voor de bus, en je wil niet te laat zijn of je moet security bellen en 5 dollar betalen om je te komen oppikken. Dus wij stonden braaf te wachten toen, na een kwartier, bleek dat ze ons vergeten waren, wat bijna ongelooflijk is als je in rekening neemt dat wij met 14 waren en ongeveer de helft van de mensen waren die naar 't stad gegaan waren. Maar goed.
Security gebeld om te zeggen dat we buiten stonden en dan terug naar binnen gegaan. Er was een trouwfeest aan de gang en wij zijn als zotten gaan dansen voor de deur, want security -ja die is hier overal- wou ons niet binnen laten. Nadat we tot de conclusie gekomen waren dat iedereen in de zaal ons aankeek alsof we gek waren, zijn we maar naar de inkomhal gegaan waar de helft van ons in fancy zetels is geploft, een deel is beginnen walsen(!) en de Amerikanen al roepend voor de tv gingen zitten omdat er een rugbymatch opstond.
Tegen de tijd dat de bus er eindelijk aankwam moet de meerderheid van de gasten gedacht hebben dat we dronken waren, maar wij hebben de tijd van ons leven gehad. Op de bus zelf hebben we zo ongeveer alle liedjes die je je kunt indenken gezongen. Terug op campus was iedereen kapot, maar dit doen we zowiezo nog eens!
maandag 14 september 2009
Dorm Olympiade
Op campus zijn er 6 dorms. 3 jongensdorms en 3 meisjesdorms. In het kasteel heb je Akon (meisjes) en Kozzy (jongens) op Lower Campus heb je Chum (meisjes, mijn dorm) en Mont Blanc (jongens) en dan op Lowest Campus Kili (meisjes) en Denali (jongens)
Deze week was het Dorm Olympiade, er waren 3 teams van telkens 2 dorms die het tegen elkaar opnamen. De prijs was een pizzaparty voor de winnende dorms.
De teams waren Chum en Kozzy, Mont Blanc en Kili en Akon en Denali. Woensdag begon de Olympiade met een wedstrijd dodgeball. Ik kende dat niet, dus heb ik maar gesupporterd. We eindigden tweede, net na Mont Blanc en Kili.
Vandaag hebben we stoelendans, tank and driver, chicken fight en een vreemd porspelletje gespeeld. Er was veel minder volk dan bij het dodgeball. Ik was de enige representative voor Chum, maar gelukkig waren er 4 Kozzy Boyz. In het begin was er helemaal niemand van Mont Blanc of Kili, dus het was tussen Chum en Kozzy en Akon en Denali. Wij hebben de stoelendans gewonnen, verloren bij tank and driver (teams van 2, 1 geblinddoekt en 1 geeft instructies zodat de geblinddoekte sokken kan oprapen en naar andere mensen smijten). De jongens wonnen chicken fight (je staat op 1 been en duwt iemand anders omver) en dan was het aan de meisjes voor het porspelletje. Je moest je rechtervoeten tegen elkaar zetten en mocht alleen je linkerbeen bewegen. Je moest elkaars hand vasthouden en de andere proberen te porren. Aangezien ik het enige meisje van ons team dat er was, moest ik dat spelletje winnen, wouden we die pizzas, het was eigenlijk niet zo moeilijk, wel tamelijk grappig.
Hoe dan ook, we hebben gewonnen!! Dus wij krijgen waarschijnlijk volgende week pizza!! :D
Deze week was het Dorm Olympiade, er waren 3 teams van telkens 2 dorms die het tegen elkaar opnamen. De prijs was een pizzaparty voor de winnende dorms.
De teams waren Chum en Kozzy, Mont Blanc en Kili en Akon en Denali. Woensdag begon de Olympiade met een wedstrijd dodgeball. Ik kende dat niet, dus heb ik maar gesupporterd. We eindigden tweede, net na Mont Blanc en Kili.
Vandaag hebben we stoelendans, tank and driver, chicken fight en een vreemd porspelletje gespeeld. Er was veel minder volk dan bij het dodgeball. Ik was de enige representative voor Chum, maar gelukkig waren er 4 Kozzy Boyz. In het begin was er helemaal niemand van Mont Blanc of Kili, dus het was tussen Chum en Kozzy en Akon en Denali. Wij hebben de stoelendans gewonnen, verloren bij tank and driver (teams van 2, 1 geblinddoekt en 1 geeft instructies zodat de geblinddoekte sokken kan oprapen en naar andere mensen smijten). De jongens wonnen chicken fight (je staat op 1 been en duwt iemand anders omver) en dan was het aan de meisjes voor het porspelletje. Je moest je rechtervoeten tegen elkaar zetten en mocht alleen je linkerbeen bewegen. Je moest elkaars hand vasthouden en de andere proberen te porren. Aangezien ik het enige meisje van ons team dat er was, moest ik dat spelletje winnen, wouden we die pizzas, het was eigenlijk niet zo moeilijk, wel tamelijk grappig.
Hoe dan ook, we hebben gewonnen!! Dus wij krijgen waarschijnlijk volgende week pizza!! :D
Random
Ik post eens een berichtje over het dagelijkse leven hier:
Na twee weken school begin je de lessen en leerkrachten een beetje te kennen en gewoon te raken. Mijn vakken zijn Math Higher Level, Physics HL, Social Anthropology HL, English A2 HL, Theatre Standard Level en Dutch SL.
Math verschilt niet zoveel van de wiskunde hier. De leerkracht lijkt zelfs op mijn vroegere wiskundeleerkracht in het Sijo. Nu zijn we nog niet bezig met het echte IB programma, maar met een inleiding, om zeker te zijn dat iedereen de basis gezien heeft.
Physics is ... nuja, verschrikkelijk. Niet per se de leerstof, dat valt best mee, maar de leerkracht probeert grappig te zijn, maar het lukt hem net niet.
Social A is heel interessant, maar de lessen zijn nogal saai. Meestal hebben we discussies over teksten die we gelezen hebben.
English is echt leuk. De leerkracht, Anne, heeft een super goede manier van lesgeven. Nu zijn we bezig met literatuur en werken meestal in groepjes van 4 om de hoofstukken te analyseren en vragen en antwoorden uit te wisselen.
Theatre is ontspannend. We spelen vooral spelletjes en Tim Crofton, de leerkracht en tevens mijn advisor, is ongelooflijk grappig.
Voor Dutch heb ik nog niets moeten doen. Dat is een vak dat ik zelf moet leren, omdat er geen leerkracht voor is, maar ik heb nog geen info ontvangen over mijn boekenlijst, dus kan ik nog niets doen.
Een gewone schooldag betekent voor mij meestal opstaan om 8u om om 8u15 in de les te zijn. Ontbijt moet eraan geloven, maar gelukkig is er break om 10u. Dan is de cafetaria open en kan je corn flakes en grapefruit eten. School duurt ten laatste tot 2u30. Je hebt 4 korte lesperioden van 50min en 1 lange van 2u en half (inclusief lunch). Maar ik heb elke dag minstens 1 free code dus heb nooit meer dan 4 lessen op 1 dag.
Na school zijn er CAS's. CAS betekent Creative Activity Service. Dat zijn allerlei activiteiten die je in het begin van het schooljaar hebt kunnen kiezen en die vereist zijn voor het IB diploma. Ik doe Stained Glass, Amnesty International, Badminton, Teen Dating Violence Peer Education, European Cultural Day, Intro to CAS en Horses as Teachers club.
Stained Glass is glas in lood maken, daar begin ik volgende week mee. Amnesty International houdt vooral in dat we brieven schrijven en geld inzamelen. Het is niet heel leuk, maar wel belangrijk. In Teen Dating Violence Peer Education maken we een show over geweld bij tienerkoppels en brengen we die naar plaatstlijke scholen. Dit is het eerste jaar dat deze CAS bestaat, maar er is iets gelijkaardig met HIV en zij voeren hun voorstelling op tot over de staatsgrenzen. European Cultural Day is een show in oktober waarbij we Europa voorstellen aan de rest van de school. Intro to CAS is verplicht en is eigenlijk gewoon een kennismaking met alle CAS's die er zijn. Horses as Teacher is een club, dus het is niet verplicht om elke keer te gaan, wat wel zo is bij een CAS. We verzorgen paarden en soms heb je de kans om te rijden.
CAS's zijn zowel voor als na dinner(6u). Meestal heb je minstens 1 CAS per dag.
Om 9u30 is er check. Je moet in je kamer zijn en dan komt je RT (dorm 'mama') langs om te kijken of je wel op campus bent. Na check maak je huiswerk of ga je op bezoek bij andere mensen. Meestal kijk je een film, kook je iets, babbel je... Om 12u is het curfew, op weekdagen moet je dan in je eigen dorm zijn. Maar vrijdag en zaterdag is er geen curfew. Vaak zijn er filmavonden, feestjes, ga je biljarten, zwemmen...
Het is dus te begrijpen dat 1 dag hier minstens 3 dagen lijkt. Het is heel druk, soms een beetje TE druk, maar over het algemeen is het echt leuk.
Gisteren hebben we zelf dinner gemaakt, omdat het cafetaria eten toch niet dat is. We zijn 's middags naar Las Vegas geweest en hebben grootse inkopen gedaan. 's Avonds hebben we pizza's en carrotcake gemaakt. We moeten altijd iets zoeken dat je in de oven kan maken, want we hebben geen fornuis. Maar we wouden onze groentjes per se even aanbakken, dus zijn we bij Jeremiah, een oud-student die op campus woont, gaan aankloppen en we mochten daar koken.
Ik ben niet echt een grote fan van pizza en ze waren niet goed gelukt, maar het was supergezellig. We waren met 12 in de keuken van de meisjesdorm in het kasteel en iedereen maakte zijn eigen pizza. Achteraf zag het er niet uit, maar we hebben ons geamuseerd! :)
Het regent hier heel vaak de laatste tijd en gisteren was er een enorme stortbui. Ik was op weg naar Denali, de jongensdorm op Lowest Campus, en er was een regengevecht... resultaat was dat mijn pasgewassen jeans kletsnat was. Gelukkig heb ik een oude jeans van iemand van Denali gekregen, want ik was aan het bevriezen. Dan hebben we een paar afleveringen van de Australische serie Summer Height Highs gezien op het groot scherm in het auditorium. Daarna ben ik terug naar het kasteel gegaan en hebben we 'In Bruges' gezien en heb ik iedereen geirriteert met mijn comtentaar over het feit dat Brugge geen 'shithole' is :p
Dat was een typische UWC avond, dus jullie hebben nu een idee van wat ik hier uitsteek ;)
Na twee weken school begin je de lessen en leerkrachten een beetje te kennen en gewoon te raken. Mijn vakken zijn Math Higher Level, Physics HL, Social Anthropology HL, English A2 HL, Theatre Standard Level en Dutch SL.
Math verschilt niet zoveel van de wiskunde hier. De leerkracht lijkt zelfs op mijn vroegere wiskundeleerkracht in het Sijo. Nu zijn we nog niet bezig met het echte IB programma, maar met een inleiding, om zeker te zijn dat iedereen de basis gezien heeft.
Physics is ... nuja, verschrikkelijk. Niet per se de leerstof, dat valt best mee, maar de leerkracht probeert grappig te zijn, maar het lukt hem net niet.
Social A is heel interessant, maar de lessen zijn nogal saai. Meestal hebben we discussies over teksten die we gelezen hebben.
English is echt leuk. De leerkracht, Anne, heeft een super goede manier van lesgeven. Nu zijn we bezig met literatuur en werken meestal in groepjes van 4 om de hoofstukken te analyseren en vragen en antwoorden uit te wisselen.
Theatre is ontspannend. We spelen vooral spelletjes en Tim Crofton, de leerkracht en tevens mijn advisor, is ongelooflijk grappig.
Voor Dutch heb ik nog niets moeten doen. Dat is een vak dat ik zelf moet leren, omdat er geen leerkracht voor is, maar ik heb nog geen info ontvangen over mijn boekenlijst, dus kan ik nog niets doen.
Een gewone schooldag betekent voor mij meestal opstaan om 8u om om 8u15 in de les te zijn. Ontbijt moet eraan geloven, maar gelukkig is er break om 10u. Dan is de cafetaria open en kan je corn flakes en grapefruit eten. School duurt ten laatste tot 2u30. Je hebt 4 korte lesperioden van 50min en 1 lange van 2u en half (inclusief lunch). Maar ik heb elke dag minstens 1 free code dus heb nooit meer dan 4 lessen op 1 dag.
Na school zijn er CAS's. CAS betekent Creative Activity Service. Dat zijn allerlei activiteiten die je in het begin van het schooljaar hebt kunnen kiezen en die vereist zijn voor het IB diploma. Ik doe Stained Glass, Amnesty International, Badminton, Teen Dating Violence Peer Education, European Cultural Day, Intro to CAS en Horses as Teachers club.
Stained Glass is glas in lood maken, daar begin ik volgende week mee. Amnesty International houdt vooral in dat we brieven schrijven en geld inzamelen. Het is niet heel leuk, maar wel belangrijk. In Teen Dating Violence Peer Education maken we een show over geweld bij tienerkoppels en brengen we die naar plaatstlijke scholen. Dit is het eerste jaar dat deze CAS bestaat, maar er is iets gelijkaardig met HIV en zij voeren hun voorstelling op tot over de staatsgrenzen. European Cultural Day is een show in oktober waarbij we Europa voorstellen aan de rest van de school. Intro to CAS is verplicht en is eigenlijk gewoon een kennismaking met alle CAS's die er zijn. Horses as Teacher is een club, dus het is niet verplicht om elke keer te gaan, wat wel zo is bij een CAS. We verzorgen paarden en soms heb je de kans om te rijden.
CAS's zijn zowel voor als na dinner(6u). Meestal heb je minstens 1 CAS per dag.
Om 9u30 is er check. Je moet in je kamer zijn en dan komt je RT (dorm 'mama') langs om te kijken of je wel op campus bent. Na check maak je huiswerk of ga je op bezoek bij andere mensen. Meestal kijk je een film, kook je iets, babbel je... Om 12u is het curfew, op weekdagen moet je dan in je eigen dorm zijn. Maar vrijdag en zaterdag is er geen curfew. Vaak zijn er filmavonden, feestjes, ga je biljarten, zwemmen...
Het is dus te begrijpen dat 1 dag hier minstens 3 dagen lijkt. Het is heel druk, soms een beetje TE druk, maar over het algemeen is het echt leuk.
Gisteren hebben we zelf dinner gemaakt, omdat het cafetaria eten toch niet dat is. We zijn 's middags naar Las Vegas geweest en hebben grootse inkopen gedaan. 's Avonds hebben we pizza's en carrotcake gemaakt. We moeten altijd iets zoeken dat je in de oven kan maken, want we hebben geen fornuis. Maar we wouden onze groentjes per se even aanbakken, dus zijn we bij Jeremiah, een oud-student die op campus woont, gaan aankloppen en we mochten daar koken.
Ik ben niet echt een grote fan van pizza en ze waren niet goed gelukt, maar het was supergezellig. We waren met 12 in de keuken van de meisjesdorm in het kasteel en iedereen maakte zijn eigen pizza. Achteraf zag het er niet uit, maar we hebben ons geamuseerd! :)
Het regent hier heel vaak de laatste tijd en gisteren was er een enorme stortbui. Ik was op weg naar Denali, de jongensdorm op Lowest Campus, en er was een regengevecht... resultaat was dat mijn pasgewassen jeans kletsnat was. Gelukkig heb ik een oude jeans van iemand van Denali gekregen, want ik was aan het bevriezen. Dan hebben we een paar afleveringen van de Australische serie Summer Height Highs gezien op het groot scherm in het auditorium. Daarna ben ik terug naar het kasteel gegaan en hebben we 'In Bruges' gezien en heb ik iedereen geirriteert met mijn comtentaar over het feit dat Brugge geen 'shithole' is :p
Dat was een typische UWC avond, dus jullie hebben nu een idee van wat ik hier uitsteek ;)
zondag 6 september 2009
Soccer & Black Out
Gisteren was er een voetbalmatch tussen de eerste- en tweedejaars.
Alle eerstejaars moesten in het wit zijn en de tweedejaars in het zwart, niet alleen de spelers, maar ook de supporters.
Wij (firsties) kwamen eerst aan op het veld, geen teken van de tweedejaars. Tot we plots in de verte geschreeuw en getrommel hoorden. Zij waren blijkbaar net iets meer in to this dan wij.
Dan kwamen ze op het veld, allemaal volledig in het zwart, met een piratenvlag en trommelend op vuilnisbakken. We waren niet alleen tamelijk geintimideerd, maar voelden ons ook nogal zwak in vergelijking met hun. Dus besloten we om ons net iets meer te geven. Plots hadden we witte kalk op ons gezicht, een trompet, trommels en waren we net zo luid als zij.
8 vriendinnen en ik schreven elk een letter op onze buik tot we FIRSTIES! vormden en supportereden als zotten en ... we hebben 6-2 verloren. Maar het was leuk!
Daarna hebben we allemaal snel de kalk van ons gezicht en buik afgewassen, want die avond was het Black Out Party. Je moest volledig zwart gekleed zijn, of je kwam er niet in. (Tenminste dat dachten wij, hoewel achteraf bleek dat alleen een zwart T-shirt al genoeg was) Hoe dan ook, dat was de start van een heuse klerenzoektocht. De kleerkast van mensen die veel zwart hadden werd volledig geplunderd en onze make-up werd gedaan doro Sivvy, een meisje van Singapore dat een diploma make-up artist heeft.
Het feestje was op het podium in het Auditorium. Het was ongelooflijk warm, maar geslaagd!
Kortom, het was een drukke, lange dag gisteren ... tijd voor huiswerk!
Alle eerstejaars moesten in het wit zijn en de tweedejaars in het zwart, niet alleen de spelers, maar ook de supporters.
Wij (firsties) kwamen eerst aan op het veld, geen teken van de tweedejaars. Tot we plots in de verte geschreeuw en getrommel hoorden. Zij waren blijkbaar net iets meer in to this dan wij.
Dan kwamen ze op het veld, allemaal volledig in het zwart, met een piratenvlag en trommelend op vuilnisbakken. We waren niet alleen tamelijk geintimideerd, maar voelden ons ook nogal zwak in vergelijking met hun. Dus besloten we om ons net iets meer te geven. Plots hadden we witte kalk op ons gezicht, een trompet, trommels en waren we net zo luid als zij.
8 vriendinnen en ik schreven elk een letter op onze buik tot we FIRSTIES! vormden en supportereden als zotten en ... we hebben 6-2 verloren. Maar het was leuk!
Daarna hebben we allemaal snel de kalk van ons gezicht en buik afgewassen, want die avond was het Black Out Party. Je moest volledig zwart gekleed zijn, of je kwam er niet in. (Tenminste dat dachten wij, hoewel achteraf bleek dat alleen een zwart T-shirt al genoeg was) Hoe dan ook, dat was de start van een heuse klerenzoektocht. De kleerkast van mensen die veel zwart hadden werd volledig geplunderd en onze make-up werd gedaan doro Sivvy, een meisje van Singapore dat een diploma make-up artist heeft.
Het feestje was op het podium in het Auditorium. Het was ongelooflijk warm, maar geslaagd!
Kortom, het was een drukke, lange dag gisteren ... tijd voor huiswerk!
dinsdag 1 september 2009
Ghost Ranch
Maandagnamiddag zijn we vertrokken naar Ghost Ranch. Een immens gebied op ongeveer 3u van campus. Het doel van ons 5-daag verblijf daar was om iedereen beter te leren kennen. Daar hadden we ook onze eerste wilderness expedition.
We kwamen aan op Ghost Ranch rond een uur of acht. Onze tenten waren al opgezet, dus we moesten gewoon eentje uitkiezen. De eerste nacht sliepen we met ons Wilderness Team in de tent omdat we de volgende ochtend heel vroeg op expeditie moesten vertrekken. De Wilderness Teams waren 5 firsties en 3 second year wilderness leaders. In mijn team zaten (1ejaars) Ariel(Trinidad), Omar(Mexico), Vu(Vietnam) en Tendai(Zimbabwe), (2ejaars) Juan René(Peru), Dina(Maleisië) en Bethany(USA-Tanzania-Costa Rica). De hike zelf was best zwaar, maar we hadden geluk met het weer. Het was bewolkt en niet te warm, ideaal om te hiken. Eens op onze bestemming was het echt wel de moeite waard! Het uitzicht was onbeschrijflijk mooi. We konden zowat heel de omgeving zien omdat we op een hoog punt kampeerden. We sliepen onder een soort shelter, dus niet in een echte tent. Het was best koud, maar het was het waard. De volgende ochtend zijn we tamelijk laat vertrokken omdat Omar last had van zijn voet. We zijn als laatste terug op Ghost Ranch aangekomen, maar daardoor moesten we niet helpen opruimen omdat alles al gedaan was en de rush in de douches was over, dus dat was perfect ;)
De volgende twee dagen op Ghost Ranch waren er workshops en kon je rusten. Ik ben naar een nabijgelegen meer geweest. We zijn 's ochtends gegaan en het was ijskoud, maar na een tijdje werd je het wel gewend. In de namiddag heb ik Ultimate Frisbee gespeeld, een soort kruising tussen basket, rugby en frisbee, maar er is geen fysiek contact. Daarna zijn we naar het zwembad geweest, waar ik 2 keer ingesmeten ben en met mijn handoek een douche gekregen heb... De volgende dag ben ik naar de Girls Only Workshop geweest. Daar kon je alles vragen wat je niet in het bijzijn van jongens kon vragen en het was best interessant.
Om 1u vrijdag zijn we terug naar campus vetrokken.
Daar aankwomen was echt als terug thuiskomen en het was de eerste keer dat je beseft hoe thuis je je voelt op campus.
We kwamen aan op Ghost Ranch rond een uur of acht. Onze tenten waren al opgezet, dus we moesten gewoon eentje uitkiezen. De eerste nacht sliepen we met ons Wilderness Team in de tent omdat we de volgende ochtend heel vroeg op expeditie moesten vertrekken. De Wilderness Teams waren 5 firsties en 3 second year wilderness leaders. In mijn team zaten (1ejaars) Ariel(Trinidad), Omar(Mexico), Vu(Vietnam) en Tendai(Zimbabwe), (2ejaars) Juan René(Peru), Dina(Maleisië) en Bethany(USA-Tanzania-Costa Rica). De hike zelf was best zwaar, maar we hadden geluk met het weer. Het was bewolkt en niet te warm, ideaal om te hiken. Eens op onze bestemming was het echt wel de moeite waard! Het uitzicht was onbeschrijflijk mooi. We konden zowat heel de omgeving zien omdat we op een hoog punt kampeerden. We sliepen onder een soort shelter, dus niet in een echte tent. Het was best koud, maar het was het waard. De volgende ochtend zijn we tamelijk laat vertrokken omdat Omar last had van zijn voet. We zijn als laatste terug op Ghost Ranch aangekomen, maar daardoor moesten we niet helpen opruimen omdat alles al gedaan was en de rush in de douches was over, dus dat was perfect ;)
De volgende twee dagen op Ghost Ranch waren er workshops en kon je rusten. Ik ben naar een nabijgelegen meer geweest. We zijn 's ochtends gegaan en het was ijskoud, maar na een tijdje werd je het wel gewend. In de namiddag heb ik Ultimate Frisbee gespeeld, een soort kruising tussen basket, rugby en frisbee, maar er is geen fysiek contact. Daarna zijn we naar het zwembad geweest, waar ik 2 keer ingesmeten ben en met mijn handoek een douche gekregen heb... De volgende dag ben ik naar de Girls Only Workshop geweest. Daar kon je alles vragen wat je niet in het bijzijn van jongens kon vragen en het was best interessant.
Om 1u vrijdag zijn we terug naar campus vetrokken.
Daar aankwomen was echt als terug thuiskomen en het was de eerste keer dat je beseft hoe thuis je je voelt op campus.
Abonneren op:
Posts (Atom)